Samen duiken we naar de blauwdruk van je teksten. Vanuit de verheldering van die noodzaak, formuleren we kritiek en alternatieven die je een beter beeld geven op de inzet van jouw schrijfproces.
REDACTIE
Tijdens het schrijven gebeurt alles tegelijkertijd. Stijl bijvoorbeeld, of hoe een tekst in al zijn kleuren in één klik samenvalt; het is het eerste wat zich aan je opdringt, en het laatste wat je ontdekt.
Alles wat tussen die eerste aandrang te schrijven en het samenklikken van het verhaal gebeurt, lijkt op een kwantumfysisch gebied waar de schrijver zich als dichtsbetrokkene het minst in staat voelt de mysteries te ontraadselen tot techniek.
Schrijven is een eenzaam proces dat soms zonder duidelijke aanleiding alle richting verliest — teksten weten zich onder je vingers te vervreemden van zichzelf — zichzelf ineens op te vreten — je vraagt je af wie buiten jezelf als ontlaster nog iets aan je tekst heeft.
Een ander woord voor intensieve redactie zou dramaturgie zijn, of therapie. Samen duiken we naar de blauwdruk van je teksten. Vanuit de verheldering van die noodzaak, formuleren we mogelijke kritiek en alternatieven die je een beter beeld geven op de inzet van jouw schrijfproces. Eerder dan toe te werken naar een geconstrueerd vermoeden over de lezer — een soort normatief kant- en klaar literair model waar een tekst aan moet voldoen — gaan we in onze gesprekken op zoek naar wat jouw schrijven als inzet voor ogen heeft, waarom en in welke vorm.
“Als schrijver is Giuseppe wild en woedend. Als redacteur is hij kritisch en zoekend. Op een of andere manier werkt deze combinatie wonderbaarlijk.”
Uit ervaring verlopen de gesprekken volgens drie lijnen
1. Met betrekking tot je werk zetten we lijnen uit die jouw poëtica uitdiepen. Als we een roman opvatten als een machine, wat zou die machine aan ideeën, emoties, observaties dan produceren bij een lezer? Hoe verhoudt literatuur zich tot politiek? Wat betekent representeren? Wat betekent presenteren? Wat is een mens, of eerder: waar, wanneer en hoe is een mens?
2. Het is mogelijk om zonder schroevendraaier een vijs te klemmen, maar onhandig. Op een gelijkaardige manier is het noodzakelijk literaire technieken aan te leren die tekst vastschroeven in hun structuur. Show don't tell bijvoorbeeld - waarom, wanneer wel en wanneer niet?
3. Het is een illusie dat inspiratie onbesmet blijft voor banaliteiten als je humeur, je uitzicht, je gewoontes. Je welbevinden heeft een impact op het schrijven zoals vuile verfborstels op de intensiteit van de kleur. Het is belangrijk de schrijfroutine te bespreken, wat erin binnenkomt en wat niet. Hoe schrijven; waar, wanneer, waarmee? Is het notitieboekje onontbeerlijk of een romantische valstrik? Wanneer is tekst klaar om geschrapt te worden; en, als je schrapt, welke chemische stoffen springen er dan op in je buik? En o ja, de tekst is klaar, wat nu?
“Giuseppe toonde mij mogelijkheden in het schrijven op zijn gepassioneerde en radicale manier. Zijn werklust, talent en gedrevenheid werken aanstekelijk. Hij voelde aan welke boeken mij zouden inspireren en raadde me Carrington, Kafka en Cortazar aan. We hadden boeiende gesprekken over deze boeken, wat dan weer het schrijven beïnvloedde. Kritisch, maar eerlijk, integer en genereus, zoekt Giuseppe in zijn redactie mee naar werkmethodes, schrijfstijlen en verhaalplots die het werk laten groeien. Giuseppe inspireert omdat hij mijn verbeeldingskracht heeft verruimd, en mijn blik op schrijven en lezen heeft veranderd.”
De vragen in onderstaand contactformulier geven ons een richting. Op basis van jouw antwoorden en de korte tekst die je indient, neem ik contact met je op voor een vrijblijvend gesprek.